More information: http://bbc.in/1SC6Atc New Order’s Blue Monday was released on 7 March 1983, and its cutting-edge electronic groove changed pop music forever. But what would it have sounded like if it had been made 50 years earlier? In a special film, using only instruments available in the 1930s – from the theremin and musical saw to the harmonium and prepared piano – the mysterious Orkestra Obsolete present this classic track as you’ve never heard it before.

Triadisches Ballett (Triadic Ballet) is a ballet developed by Oskar Schlemmer. The ballet became the most widely performed avant-garde artistic dance and while Schlemmer was at the Bauhaus from 1921 to 1929, the ballet toured, helping to spread the ethos of the Bauhaus.

Joseph Goebbels:

The Europe of the future

September 11, 1940

In a speech to Czech intellectual workers and journalists’ the Reich Propaganda Minister outlined his vision of ‘the Europe of the future’.

(…) At the moment when British power is collapsing we have the opportunity to reorganize Europe on principles corresponding to the social, economic and technical possibilities of the twentieth century.

About a hundred years ago our German Reich went trough a similar process. At that time it was fragmented into just as many larger and smaller parts as Europe is today. This medley of small states was endurable so long as technical facilities, especially those of communications, were not yet so developed that is took too short a time to travel from one small country to another. But the invention of steam power made the old conditions intolerable (…)

In those days too there were elements in the Reich which sought to remedy this state of affairs by negotiation. Those elements were refuted by historical developments, in a way that is not uncommon. History generally operates with harsher laws than those that prevail around the conference table. You may remember the words Bismarck used at that time that German unity would not be brought about by speeches and resolutions but that it must be forged by blood and iron. This statement was much contested then, but history justified it in due course: the unity of the Reich was in fact forged on the battlefield. In the process a whole lot of peculiarities of individual states, prejudices, limitations and parochial ideas were done away with. They had to be overcome, for otherwise the Reich would not have been in a position to achieve unity and enter into the great conflict of European powers. We were only able to achieve political unity because at that time we broke down the barriers that were constricting us (…)

Today the railway is no longer the most modern means of communication: it has been superseded by the aeroplane. A distance that it once took twelve hours to cover by rail can be traversed by a modern aircraft in one or one and a half hours. Technology has brought not only tribes but whole peoples closer together than was once imaginable. Whereas formerly it tool 24 hours to talk from Berlin to Prague indirectly via the press, today it does not take me an extra second. When I speak at this microphone I can be heard at the same moment in Prague, Slovakia, Warsaw, Brussels and The Hague. Whereas it once took twelve hours to travel to Prague by rail, today I can fly there in an hour. In other words, in the course of a century technology has brought peoples closer still to one another. It is certainly no accident that these technical aids have come into being at this particular moment. For there are more people in Europe than there used to be, and their numbers have created quite new problems for European society – problems of food supplies and economic policy as well as those of finance and defense. As these technical achievements are put to use, so the continents are inevitably brought closer together. Meanwhile European peoples are realizing more and more clearly that many of the issues between us are mere family quarrels compared to the great problems that today require to be solved as between continents.

I am firmly convinced that just as today we smile when we look back at the parochial quarrels that divided the German peoples in the 40s and 50s of the last century, so in fifty years’ time future generations will be no less amused at the political disputes that are now going now on in Europe. The ‘dramatic national conflicts’ of many small European states will seem to them no more than family quarrels. I am convinced that in fifty years people will no longer think in terms of countries – may of today’s problems will have faded into obscurity, and there will be little left of them. In those days people will think in terms of continents, and European minds will be filled and swayed by quite different, perhaps much greater problems.

You must on no account think that when we Germans bring about a certain order in Europe we do so for the purpose of stifling individual peoples. In my view a nation’s conception of its own freedom must be harmonized with present-day facts and simple questions of efficiency and purpose. Just as no member of a family has the right to disturb its peace for selfish purposes, in the same way no single European nation can in the long run be allowed to stand in the way of the general process of organization.

It has never been our intention that this new order or reorganization of Europe should be brought about by force. If we with our Greater German outlook have no interest in infringing the economic, cultural or social peculiarities of, say the Bavarians or the Saxons, so it is equally not in out interest to infringe the economic, social or cultural individuality of, say the Czech people. But a clear basis of mutual understanding must be created between the two nations. We must approach each other either as friends or as enemies. And I think you know ell enough from the past experience that the Germans can be terrible enemies, but also very good friends. We reach out our hand to a friend and cooperate with him in a truly loyal spirit, but we can also fight an enemy until he is destroyed.

The people who have adapted or will adapt to this reorganization must ask themselves whether they are doing so with genuine good will and sincerity or whether they are inwardly resisting it. Whichever they do will make no difference to the facts. They may take it as certain that once England is overthrown the Axis powers will not permit any change in the power-political situation of a Europe reorganized in accordance with great political, economic and social ideas. If Britain can do nothing to prevent this, certainly the Czech people cannot. If you have learnt anything from recent history you will know that nothing can or will be changed in the power-political situation as it exists today.

And so, gentlemen – and I am speaking now quite realistically, without any appeal to sentiment – it makes no difference at all whether you approve this state of things or not. Whether or not you welcome it from your hearts, you cannot do anything to alter the facts. Now it is my opinion that when you can do nothing to alter a state of affairs and have to put up with the disadvantages it may no doubt present, it would be foolish not to profit by its advantages as well. Since you have become part of the Reich anyway, I do not see why the Czech people should adopt an attitude of inward opposition to the Reich instead of claiming the advantages it offers (…)

You gentlemen have now seen something of the Reich, and I made a point of allowing you to make this journey before I addressed you. You have seen the Reich in Wartime, and you will have formed some idea of what it can be in peace. Out great nation with its large population, together with Italy, will in practice take over the leadership of Europe. There are no two  ways about that. What it means for you is that you are already members of a great Reich which is preparing to reorganize Europe, tearing down the barriers that still separate the European peoples and making it easier for them to come together. Germany intends to put an end to a situation which quite clearly cannot satisfy mankind for long. We are performing here a work of reform which I am convinced will one day be recorded in large letters in the book of European history. Can you imagine what the Reich will actually be like after the war? (…)

See the original document (in German)

Source: http://www.eu-facts.org/en/roots/08_goebbels_europe_future.html

• Crowdfunding Manual | Stathis Athanasiou & Opus Ltd.
• The Crowd-Funding Bible | Scott Steinberg
• Hacking Kickstarter: How to Raise $100,000 in 10 Days
• How to create thousands of fans for your film before you shoot a single minute | Jeff Rivera

This is a short list of resources used during the preparation of my Feb 2013 campaign of alpha-movie.com

Take into consideration that a lot has happened since then and you should also seek more current information for your campaign.

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 5:30 το πρωί. Σε ένα λεωφορείο με τη μεγάλη επιγραφή Solaris, ξεκινά το ταξίδι μου προς την Άγρια Δύση.

#Slamdance #Coverage On the bus to the airport. Good morning Andrei! #goodsign

A photo posted by Stathis Athanasiou (@stathisath) on Jan 21, 2015 at 9:01pm PST

Εκεί στην Άγρια Δύση, στη γη των Anasazi και των Navajo, 21 χρόνια πριν, o Dan Mirvich, o Peter Baxter και ο Paul Rachman δημιουργούν το Slamdance Film Festival με μότο ‘By Filmmakers, For Filmmakers’, τυπώνουν την πρώτη τους αφίσα: “Anarchy in Utah” και στήνουν το φεστιβάλ τους επιδεικτικά δίπλα σε εκείνο το άλλο φεστιβάλ της πόλης στο οποίο, καθώς πιστεύουν, το πνεύμα του ανεξάρτητου σινεμά το έχει πάρει ο αέρας του business as usual.

With the first Slamdance Film Festival poster from 1995. Onward to our 21st year! With @danmirvish @slamogram #slamdance2015 #sundance #parkcity #indiefilm

A photo posted by Paul Rachman (@prachman) on Jan 16, 2015 at 4:52pm PST

Ταξιδεύοντας εικοσιτέσσερις ή και περισσότερες ώρες αλλάζοντας τρεις πτήσεις, τέσσερα αεροδρόμια και δυο λεωφορεία, έφτασα στο Park City την ίδια ημερολογιακή ημέρα, όπου το πρώτο πράγμα που καλωσόρισε το jet lag μου ήταν το χιόνι. Πολύ χιόνι.

Good morning #Slamdance ! Great being here!!! #danmirvishtributephotography

A photo posted by Stathis Athanasiou (@stathisath) on Jan 23, 2015 at 10:14am PST

Το Park City εκτός από τη Μέκκα του Αμερικανικού ανεξάρτητου σινεμά, είναι και η Μέκκα των χειμερινών σπορ με αμέτρητους σκιέρ και snowboarders να κατακλύζουν τις πίστες και τα λιφτ στην κορύφωση της χιονοδρομικής σεζόν. Περίεργη νότα να βρίσκεσαι στην Αράχωβα της άλλης πλευράς του πλανήτη για το σημαντικότερο κινηματογραφικό γεγονός της πλευράς αυτής.

Fun video waiting for the bus to Main Street! #Slamdance #Slamdance2015 #Sundance #sundance2015

A video posted by Stathis Athanasiou (@stathisath) on Jan 24, 2015 at 2:30pm PST

Το Park City είναι η Daisy Town του Λούκυ Λουκ. Ένας κεντρικός δρόμος, η Main Street, είναι ο νωτιαίος μυελός της, ο οποίος κάποτε είχε το Σαλούν, το Σερίφη, το γραφείο του Nεκροθάφτη και τη Φυλακή και σήμερα εν έτει 2015 έχει Eστιατόρια, Kινηματογράφους, Ξενοδοχεία και Καταστήματα.

#Slamdance #textures by alpha-movie.com #Sundance #Slamdance2015 #sundance2015 #slamdance motel

A photo posted by Stathis Athanasiou (@stathisath) on Jan 27, 2015 at 2:01pm PST

Η υφή του μέρους βρίσκεται κάπου μεταξύ του Uderzo και του Goscinny και φτάνει μέχρι την αρχιτεκτονική των Playmobil της παιδικής μου (μας) ηλικίας. Γνώριμο μέρος δηλαδή.

#Slamdance #textures by alpha-movie.com #Sundance #Slamdance2015 #sundance2015 #slamdance motel

A photo posted by Stathis Athanasiou (@stathisath) on Jan 27, 2015 at 1:55pm PST

#Slamdance #textures by alpha-movie.com #Sundance #Slamdance2015 #sundance2015 #slamdance motel

A photo posted by Stathis Athanasiou (@stathisath) on Jan 27, 2015 at 1:59pm PST

Και σε αυτόν τον ένα και μοναδικό δρόμο της Daisy Town του Park City, βρίσκονται δίπλα δίπλα το Slamdance και το Sundance σε απόσταση αναπνοής. Αλλά καλύτερα ας μας μιλήσει γι αυτό ένας εκ των αρχικών υπεύθυνων, ο Dan Mirvish, co-founder at-large.

Slamdance 2015 with Co-Founder Dan Mirvish from Slamdance on Vimeo.

Και ξαφνικά είμαι εκεί. Actors, directors, producers, agents, publicists, journalists, CEO’s, business strategy managers, distributors, innovators, festival directors και άλλοι αμέτρητοι τίτλοι εμφανίζονται από όλες τις πλευρές και ξεκινά μια εβδομάδα τόσο συμπυκνωμένων επαγγελματικών επαφών εν μέσω αλλεπάλληλων πάρτυ και happy hours, που γεμίζουν κάθε τσέπη και τσεπάκι μου με κάρτες όλων των ειδών και μεγεθών.

Directors Guild of America Happy Hour. #Slamdance #Slamdance2015 #Room21

A video posted by Stathis Athanasiou (@stathisath) on Jan 23, 2015 at 5:09pm PST

Και όλοι αφισοκολλούν σαν τρελοί! Αν καθόσουν σε ένα παγκάκι απέναντι από οποιοδήποτε σημείο αφισοκόλλησης, θα έβλεπες ολόκληρη την επιφάνεια να αλλάζει ολοκληρωτικά κάθε μια ώρα, αφού συνέχεια περνά κόσμος που βάζει αφίσες της ταινίας του. Καθότι εμείς οι Woofs που κάναμε την Α είμαστε ύπουλοι και πονηροί, πήγαμε με στρατηγική αυτοκόλλητου αντί αφίσας και μπορώ να πω ότι δούλεψε αρκετά καλά!

Alpha in the house. #Slamdance Invasion has commenced! #Sundance #Slamdance2015

A photo posted by Stathis Athanasiou (@stathisath) on Jan 23, 2015 at 11:53am PST

Από το Park City πέρασε και η αυτού εξοχότης ο Banksy, όπου χτύπησε στον τοίχο του μοναδικού καφέ της πόλης (σημ: δεν υπάρχει καφές εκεί, μόνο κάτι που λέγεται καφές), ένα σχετικά αδιάφορο stencil, το οποίο όμως ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού αμέσως έβαλε πίσω από μια γυάλινη προστατευτική βιτρίνα ώστε να δώσει στο μαγαζί του την αλήτικη avant garde αίγλη που ο Banksy εμμέσως του χάρισε. Σημειωτέον ότι στο Park City όχι μόνο δεν υπάρχει graffiti ή tag στους τοίχους, δεν υπάρχει τί-πο-τα. Απαγορεύεται δια ροπάλου να κολλήσεις αφίσα, αυτοκόλλητο, να αφήσεις κάρτα, flyer ή οτιδήποτε οπουδήποτε, παρά μόνο στα 3-4 σημεία που έχει ορίσει ο δήμος και όπου γίνεται, όπως καταλαβαίνεις, χαμός. Με άλλα λόγια, μην τολμήσει να κάνει κανείς καμιά χαζομάρα και μας γράψει ή λερώσει τους τοίχους, εκτός κι αν είναι ο Banksy, οπότε εκεί το συζητάμε. Καθότι μεγάλος θαυμαστής του Banksy, ένιωσα την ανάγκη να βεβηλώσω το κορνιζαρισμένο έκθεμά του.

We cannot confirm nor deny that #Banksy will attend tonight’s Int’l Premiere. #Slamdamce #Sundance #danmirvishstyle pic.twitter.com/NX6GcTseGs

— Alpha (@Alpha_Movie)

January 25, 2015

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και η πρεμιέρα της Α είναι μερικές ώρες μακρυά, η Ελλάδα ανοίγει τις κάλπες για να δει αν μπορεί να διαχειριστεί τα προβλήματά της σαν ενήλικας ή σαν φοβισμένη γριά. Πριν την πρεμιέρα μας και ενώ οι κάλπες είναι ανοιχτές, ο κόσμος στην Daisy Town διαδηλώνει.

Daisy Town on Main Street voting for … Alpha? … Syriza? … Lucky Luke?

A photo posted by Stathis Athanasiou (@stathisath) on Feb 8, 2015 at 2:00am PST

Την ώρα της προβολής της «Α», η Ελλάδα έχει αποφασίσει ότι ζει στον 21ο αιώνα, ο πρωθυπουργός της είναι ένας ανύπαντρος άθεος χωρίς γραβάτα που παίζει The Clash μετά την απεύθυνσή του στο λαό (sic), ενώ ο ΥπΟΙΚ της είναι ο πρώην οικονομολόγος της μεγαλύτερης εταιρείας-πλατφόρμας gaming των ΗΠΑ (και άρα του κόσμου), η οποία παραδόξως είναι δομημένη σε ένα οριζόντιο αναρχικό μοντέλο λειτουργίας και η οποία έχει κατατροπώσει όλες τις παραδοσιακά καπιταλιστικές ή φιλελεύθερα δομημένες ανταγωνίστριες της, μέσα στο γήπεδό τους, το ίδιο τον (νεο-) φιλελεύθερο καπιταλισμό.

#slamdance #awards #live #room21 #Slamdance2015 #slamdancemotel #Sundance #sundance2015

A video posted by Stathis Athanasiou (@stathisath) on Jan 29, 2015 at 8:05pm PST

Κατά τη διάρκεια της πρώτης προβολής νόμισα ότι θα πεθάνω από την αγωνία, γιατί να ‘μαι ξαφνικά να δείχνω σε μια κατάμεστη αίθουσα κάτι τόσο σκληρό όσο η «Α» και τόσο εκτός της πραγματικότητας όλων αυτών των ανθρώπων, μη μπορώντας καθόλου να καταλάβω αν τους αρέσει, αν το μισούν, αν το βαριούνται, αν θα με στείλουν εκτός πόλης με πίσσα και πούπουλα. Σίγουρα τίποτα καλό δε θα μπορούσε να βγει από αυτή την προβολή. Άρχισα να ψάχνω την έξοδο. Κι όμως… τελειώνει η προβολή, δεν κουνιέται κανένας για 1 ολόκληρο λεπτό με κολλημένο το βλέμμα στην οθόνη και οι δυο εκ των τριών συνωμοτών της αναρχοκινηματογραφικής αυτής κίνησης με σπρώχνουν δεμένο μπροστά σε όλους, ανάβουν τα φώτα, μου λύνουν το ένα χέρι (όχι όμως τα πόδια), μου δίνουν ένα μικρόφωνο και με αναγκάζουν να συζητήσω με το κοινό.

“@DanMirvish: Amazing sold out show of @Alpha_Movie#InternationalPremiere #brilliant @Slamdance #sundancepic.twitter.com/r1gUjcYtGT“ Congrats!

— AZ Intl Film Fest (@AZFilmFest)

January 26, 2015

.@Alpha_Movie #qanda w/ #director at #slamdance cc @paulrachman@DanMirvish pic.twitter.com/5eM4tOc93E

— Josh Leake (@JoshLeake)

January 29, 2015

Πέρα από την πλάκα, αυτή ήταν μια πολύ συγκινητική και πολύ συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή, γιατί από τη μια ένα ακροδεξιό βάρος που ένιωθα τόσα χρόνια στην πλάτη μου άρχισε να υποχωρεί, και από την άλλη όλοι αυτοί οι άνθρωποι από αυτόν τον γνώριμο αλλά τόσο διαφορετικό κόσμο από το δικό μας, συζητούν μαζί μου αλλά και μεταξύ τους για την ουσία αυτού που είδανε. Συζητούν για τη βία, για την εξουσία, για την Αντιγόνη, για τη θέση τους (μας) στον κόσμο, και για το πως μπορούμε σήμερα να σπάζουμε τα όρια και τα καλούπια στα οποία κάποιοι κάποτε μας είπαν ότι θα πρέπει να στριμωχνόμαστε.

Amazing screening of @Alpha_Movie @slamdance Q&A w/ @paulRachman& dir. @stathisath Greek #transmedia #cool pic.twitter.com/sxnoeWpYoi

— Dan Mirvish (@DanMirvish)

January 29, 2015

Greek director @stathisath q&A for @Alpha_Movie @slamdance – groundbreaking! @FilmmakerMag @indiewire pic.twitter.com/OpLA78Va6a

— Dan Mirvish (@DanMirvish)

January 29, 2015

Το πιο ενδιαφέρον που συμβαίνει στο Slamdance και το Sundance είναι ότι μέσα σε μια εβδομάδα, σε ένα και μοναδικό δρόμο, επαγγελματίες του κινηματογράφου (και όχι μόνο) έρχονται με τη διάθεση να μάθει ο ένας για τη δουλειά του άλλου. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να κλείσω αυτό το μικρό φωτογραφικό οδοιπορικό στην Daisy Town στο Park City, είναι να μοιραστώ τα ονόματα και τη δουλειά των νέων μου φίλων. Αξίζει τον κόπο να τους έχετε υπόψη σας.

Ale Paschoalini – Brazil

ASCO TRAILER from ale paschoalini on Vimeo.

Aslak Danbolt & Kenneth Åkerland Berg – Norway

Last Base teaser from Aslak Danbolt on Vimeo.

Evan Mann – U.S.A. http://evanmann.com

Lauren Morisson – U.S.A. http://www.laurenmorrison.com

Sam & Ben Callis – U.K. http://www.breakneckfilms.com

John Mattiuzzi & Josh Planz – U.S.A. http://www.zerogonfilm.com

Jerry White Jr. – U.S.A. http://www.20yearsofmadness.com